“Ze hebben gewacht met de oprichting van Ontwaakt tot ik geboren werd,”
was een grap die je Klaas regelmatig hoorde maken. Beiden zijn van 1931.
Na de oorlog werd hij op zijn 14e lid van Ontwaakt en kreeg les van Willem Roseboom op althoorn uit het boekje van Kessels. Al gauw moest hij naar de eerste partij want er waren verder geen althoornspelers. De vereniging bestond toen ook maar uit 12 leden. Later ging hij over naar de tuba en bariton.
Klaas had ook nu nog steeds een bariton thuis. Die gebruikte hij bijvoorbeeld nog wel eens om uit te vogelen welke tonen hij moest zingen in het zangkoor.
Hij was bijna 30 jaar bestuurder waarvan 21 jaar (van 1965 tot 1986) als voorzitter.
Een voorzitter met passie, met hart voor de club en gedreven om van Ontwaakt een mooie en succesvolle vereniging te maken. Doortastend in zijn aanpak, maar wel alles met de menselijke maat en begrip voor de ander. Als er iets was dat de Ontwaakt belangen bedreigde sprong hij onmiddellijk op de bres. Zijn vervoermiddel was dan steevast de fiets. Voor Ontwaakt heeft hij verscheidene banden versleten of, zoals hij zelf zei: “zelfs een hele fietse”.
Dat hij het beste met zijn leden voor had uitte zich bijvoorbeeld tijdens de repetities in het CDK-gebouw, later de Franse school. Pas sinds begin jaren ‘70 konden de muzikanten in de pauze van de repetitie een bekertje koffie kopen. Bij Klaas en Lena werd dan iedere donderdagavond een grote kan koffie gezet. Bij toerbeurt werd die dan opgehaald en terug gebracht door iemand die over een auto beschikte want dat werd toch wel lastig op de fiets. Zo’n bakje koffie kostte dan 30 cent.
Klaas was ook een tijd instructeur van de tamboergroep. Hoewel hij nog nooit een trommelstok in zijn handen had gehad werd er iedere week gerepeteerd. De groep groeide uit tot maar liefst 18 man.
Bij de oprichting van de Hanewakkers ontpopte Klaas zich ook daar als muzikaal leider, iets wat hij ook liefst 20 jaar heeft vol gehouden. Dat daarbij een wals soms in marstempo werd afgeteld mocht de pret niet drukken. Ook voerde hij dan vaak de act op met zijn paraplu vol met attributen waarbij het lied “Oo die schöne paraplu” zong en de aanwezige toehoorders mee liet zingen. Dat kunstje vertoonde hij zelfs nog op de feestavond ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van de Hanewakkers in 2016.
Tijdens de jaarlijkse uitvoeringen werd er ook toen al een verloting gehouden. Meestal moesten de laatste niet verkochte loten door hem bij opbod worden verkocht aan het publiek en toonde hij zich een waar veilingmeester.
Na zijn voorzitterschap bleef Klaas nog een paar jaar in het bestuur om, zoals hij het zelf noemde, een ieder te steunen en om de vinger aan de pols te houden. Tijdens de jaarvergadering van 21 januari 1989 verlaat hij het bestuur. Alle reden om hem te benoemen als erevoorzitter, wat werd bekrachtigd met bloemen en een staande ovatie.
Op 29 april 1990 werd hij onder valse voorwendselen richting stadhuis gelokt. Daar werd hem een koninklijke onderscheiding uitgereikt door loco-burgemeester Teun Fabriek. Met zijn staat van dienst was hem dit van harte gegund.
Klaas was een van de markantste persoonlijkheden en gedurende lange tijd hét boegbeeld en gezicht van Ontwaakt. Menselijk, aandacht voor anderen, invoelend, oor voor anderen, positief, enthousiast. Maakte altijd een praatje en was ook op persoonlijk vlak begaan met wel en wee van de mensen.
Hij bleef betrokken bij en geïnteresseerd in de vereniging, ook toen blazen niet meer ging. Hij liet overal zijn gezicht zien bij activiteiten. Toen afgelopen Koningsdag de Hanewakkers een optreden verzorgden bij het Baken stond er op de aankondiging dat het de Kleikloeten waren. Klaas, die uiteraard aanwezig was, was er als de kippen bij om dat direct recht te laten trekken. Het toonde maar weer eens zijn trots voor zijn club en hoe graag hij dat wilde delen.
We zullen hem missen.
